Wanneer ik voor mijn hotel de bepakking op mijn motor vastsjor ben ik blij deze grijze deprimerende stad te kunnen verlaten. Een typische industriestad met weinig moois om van te kwijlen.

Passerende mensen kijken me aan met zo’n blik van hij kan weg, ik zit hier vast. Het mooie van een sombere stad is hem te kunnen verlaten.

Ik draai de snelweg op en ga on route naar een beter en vrolijker oord, toch?

Tanken, vooruit betalen aan de pomp:-(. Na een hoop geklooi en de daaruit voortkomende onzekerheid gooi ik mijn Black Beauty helemaal nokkie vol.

t’ Kan net genoeg zijn de laatste 5 km naar de volgende pomp te overbruggen.

Het laatste waar ik aan moet denken is dat je, met een brandende zon op je bol, peutloos stilstaat met een motah van 300 kg, plus nog een bergje bagage.

Voor het eerst mijn ‘koelvest’ uitproberen, tis warm dus dit is mijn kans.

0,5 liter goed gekoelde spa blauw in het vulgat en gelijkmatig verspreiden.

Nog 0,5 liter tussen het koelvest en mijn t shirt ingieten, en ik kan gaan.

Werkt top, niet voor 7 uren zoals de folder belooft, maar wanneer je bij elke tankbeurt de boel ververst werkt het best. Zonder vest is het niet te doen.

Wanneer ik dan uiteindelijk rijd is het adagium zoals aangeleerd: anticiperen.

Een stuk verpakkingsfolie had er bijna een mooi plasticsoepje van gemaakt. 

Opgezweept door de rijwind voerde het een vrolijk doch levensbedreigend ballet ‘voor’ me op. Door opperste concentratie kom ik, op dit gitzwart asfalt, niet gelijk een stervende zwaan aan mijn einde. Het gaat op een haar na goed.

En dan die vrachtwagen die van baan wil veranderen. Deze duwt me, als ik niet oplet, finaal de vangrail in. Door de overkracht en de acceleratie van mijn Black Beauty weet ik ook aan deze wisse dood te ontsnappen. Wellicht voor die chauffeur tijd om na te denken over een permanente baanverandering.

Dat voorafgaande incidenten niet altijd zo goed eindigen bewijst de tekst op waarschuwingsborden. In 2025 alleen al hebben 7 motorrijders op dit rouwzwarte asfalt het leven gelaten. Ik wilde zeker niet nummer 8 zijn.

Misschien een beetje een somber stukje dit keer, maar waarschuwen lijkt me gewoon ff nuttig. Denk niet dat je goed bent als je het gas vol opendraait.

Als je denkt ‘dat kan nog net’, doe het dan maar niet, dat scheelt je jaren.

Wanneer ik mijn Black Beauty schoonmaak vind ik een rups onder de koplamp.

Helemaal uit Italië meegereden. Heb hem in mijn Hollandse achtertuin gezet. Hoop maar dat een tricolore vlinder geen last heeft van een taalbarrière.  

   

Tekst: Mink Out.                        
Het schilderij: 1913 Strassendurchstich A road passing through. Gabriele Münter (German, 1877-1962)