“Ik zie jou nooit met een vrouw” sprak ze tijdens een doorgeschoten drankje aan de bar. “Ook niet met een man, of vis je naar mijn eventuele beschikbaarheid” pareerde ik hoopvol.

“Nou neen, maar het valt me op, je bent toch niet echt lelijk”.
“Niet echt lelijk, moet ik dat nou zien als een belediging of een compliment?”.
“Als een compliment natuurlijk, ga jou hier toch zeker niet af zitten zeiken.”
“Nou kom jij hier al een poosje, maar zie je mij ongelukkig zijn of zoiets?”

De helft van een komisch duo zijn heeft mij nooit een beter gevoel gegeven dan dat ik aangever en komiek in één was. Ja, in het begin van het samenzijn wel, maar dat kwam meer voort uit een vreselijke vleselijke drang.
Zij lachte om alles wat ik wel of niet zei en dat deed ik natuurlijk ook bij haar. Je prijst elkaar dan gewoon de hemel in, onderdeel van het paringsritueel?
Ik was ik en zij was zij en we vonden elkaar verheven en zeer fantastisch.
We zweefden lekker met z’n twee in ons eigenste bubbeltje, waarin wij het samen wel snapten en die andere 8 miljard, en nog een beetje, helemaal niet.
Maar toen onze gloeiende hitte verschroeid was spatte de bubbel uiteen.
Tuurlijk was het niet haar schuld, daarover zijn al mijn exen het roerend met elkaar eens. Het lag uiteraard aan mij, dat stond als een paal boven water.
Trouwens met een aantal liefdes van mijn exen gepraat en die waren het weer allemaal met mij eens, dat er met die heks onmogelijk viel samen te leven.
Daaruit kun je wel opmaken dat vrouwen elkaar onderling beter begrijpen.
Dat geldt, gezien het bovenstaande, ook wel voor mannen onderling;-).

Kijk tis natuurlijk niet zo dat ik helemaal geen vrouw meer wil, in vuur en vlam geraken is nog steeds een leuke optie en een kansrijke mogelijkheid.
Maar ik kan me goed redden, ben dus niet naarstig op zoek. Dat geeft rust.
Tis niet zoals bij mijn vader, die nog geen sok kon stoppen en er dus uit nood alles aan deed om een veredelde huishoudster zijn huis in te lokken.
Neen, die oude Out was nooit veel meer dan een paar weken in zijn uppie.
Hij speelde het spel, kon technisch en gevoelsmatig gewoon niet alleen zijn.

“Nee, ik heb geen vrouw, geen vaste in ieder geval. Wel degenen die horeca gerelateerd komen aanwaaien. Die zijn alleen maar gezellig en gaan weer weg.
Geen vrouw hebben is, volgens de standaard, wellicht wat ongewoon en voor sommigen verdacht, maar het maakt mij niet persé ongelukkig. Gelukkig niet”.

Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl." 


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.


                                                                                        1919 Self-Portrait with Champagne Glass. Max Beckmann