Nou kijk dat die Trump een ongeleid projectiel is hoef ik niemand te vertellen. Maar het comes with the job dat hij ook een arsenaal van projectielen onder zijn beheer heeft.

Veel daarvan zijn weer wel geleid, gelukkig, of ongelukkig. In ieder geval is het rijk van het kwaad terecht gestraft, of onterecht.

Ze zouden met een atoombom bezig zijn. Wat we daarvan weten is dat ze nog niet zo ver waren en als ze hem eenmaal zouden hebben is dat dan voor de aanval of de verdediging. Als je zo’n ding gooit krijg je er zelf tig terug toch.

Nou ja, die ‘As van het kwaad’ staat weer op achterstand, of toch weer niet? 

Dat Israël zich nu opwerpt als de redder van de vrije wereld is minstens iets waarbij ik mezelf toch wel achter de oren krab. Oké, hun vrije wereld zeker?    

Ik volg “De toestand in de wereld” op verschillende media, en zie dan sprekers met zin of onzin. Ik probeer er chocola van te maken, maar heb geen flauw idee welke ingrediënten er nodig zijn om de pure waarheid te vinden. 

Aan de bar komen we er na een goede discussie telkens weer achter dat we er het fijne niet van weten, onwetend zijn zeg maar ff, das een hele lastige.

En tegelijkertijd is onwetendheid ook het wapen van leiders om het volk te laten geloven wat hen het beste uitkomt. En dat gebeurt volgens mij niet alleen in China of Rusland, maar ook net zo goed hier in het westen.

1 ding weet ik wel, verdiep je in de materie en probeer een soort van algeheel overzicht te houden, zeg maar een (Apache) helicopterview, populair gezegd.   

Praat niet vooringenomen, blijf kritisch en ga niet alleen maar voor eigen stal.

Dat zit mij het meeste dwars. Dat rücksichtslos denken vanuit je eigen kant, de kant waar je sympathieën liggen. Met die eenzijdigheid zie je het probleem door een flinke roze bril en knijp je, wanneer nodig, een oogje dicht voor de wantoestanden van je eigen clubje. Om vervolgens brullend en eenzijdig die visie aan je omgeving op te dringen. Om de goede vrede te bewaren heb je dan de slijmerds en zwijgers. Ik probeer met dit verhaal een boodschap over te brengen om juist een gewogen mening te hebben en vooral humaan te blijven.

Langs de zijlijn lanterfantend kan ik natuurlijk makkelijk lullen, maar dat geeft me wel een betere kans om dit soort zaken van twee kanten te bekijken.

Ik probeer hier gewoon een heel klein steentje bij te dragen om deze wereld, nog een beetje heel te houden. Aan die grote globale ruzie gaan we als kleine schakeltjes waarschijnlijk weinig doen. Laten we gewoon bij onszelf beginnen.   

Tekst: Mink Out
Schilderij: 1849 Danish soldiers return to Copenhagen. Otto Bache