Het omdraaien van mijn huissleutel ging onheilspellend makkelijk, ik voelde meteen dat er stront aan de denkbeeldige knikker was. 

Iemand had van binnenuit de deurkruk al naar beneden gedrukt, maar kwam er helaas achter dat de deur op nachtsloten zat.

Ik stapte naar binnen en vond al de kasten open en vliegensvlug doorzocht.
GVD, dat was de tweede keer in tien jaar. De vorige keer hadden de inbrekers grondiger gezocht, de kastinhoud lag toen verspreid door het gehele huis.

Weken werk om de boel weer georganiseerd te krijgen, en veel spullen kwijt.
Déze inbrekers hadden de spullen netjes op de grond gezet, “alleen uit op geld en sieraden” sprak de blonde politieagente met de sportieve paardenstaart.
Wellicht hadden de boeven een aangeboren ziekelijke angst voor rotzooi.

Zo te zien was er niets weg, dus heb ik geen aanklacht ingediend. Verleden keer wel gedaan. Wachten op de recherche betekende slapen in de chaos. 
Het leek een beetje op slapen in een open wond. Dat hoefde voor mij geen 2^e keer. Ze waren aan de straatkant met een schroevendraaier binnen gekomen.

Ramen zitten altijd op slot, dat had ik nu bij hoge uitzondering vergeten, lul!
Of het me wat heeft gedaan? Nou ja, dat er vreemden in mijn huis geweest waren kon me, vreemd genoeg, niet veel schelen, maar ik viel wel pas om 10 uur in de ochtend in slaap. Je gaat toch liggen prakkiseren en bent hyperalert.

Had een paar maanden geleden net de hele boel beter beveiligd, maar deze variant, sluitijzers met bruut geweld verbuigen, had ik geenszins voorzien. 
Op naar de doe-het-zelf winkel voor een nóg doortrapter project. 

Voor € 300.= kocht ik de zelfverzekerdheid terug die me zo bruut was ontnomen en ging in een ‘probeer het nu nog maar eens stemming’ huiswaarts.
De expert op inbraakgebied vertelde: “hoe beter beveiligd hoe groter de kans dat de inbrekers bij de buren hun onwettige boodschappen gaat doen”.

Nou heb ik stuk voor stuk erg fijne buren, daar niet van zal ik maar zeggen.
Ik gun ze zeker geen rampspoed, maar ja, als ik dan toch moet kiezen……..

Wel samen met 1 van de buren camera’s kopen, krijg je een seintje op een app.
Het kost wat, maar we doen er veel aan om ons huiselijk gevoel te waarborgen.

Om mijn onrust het hoofd te bieden houd ik mezelf voor dat ik gewoon weer eens aan de beurt was.
Ja het leven gaat nu eenmaal niet altijd over rozen, maar nogmaals: nu laat ik echt even de eer aan een ander, sorry daarvoor;-)  

Tekst: Mink Out
Schilderij: S.d. De hand van de dief. Giuseppe De Nigris (Italian painter) 1832 - 1903