"Hij was een begaafd schilder, ja uhhhh niet van huizen, of toch, ja hij schilderde wel huizen maar dan op een doek.Het liefst schilderde hij mensen. Ten eerste zichzelf. Hij was ziekelijk gefixeerd op zijn eigen persoontje.Er zijn zat zelfportretten. Gekleed en regelmatig ook naakt in houdingen die niet veel aan de verbeelding over laten, zeg maar.Verder schilderde hij vooral vrouwen, het liefst jonge vrouwen. Vaak ook schaars of niet gekleed. Met een paar strepen zette hij ze neer op doek of papier. Zonder aarzeling, bam, meteen raak.Je kijkt via het gezicht regelrecht in de ziel van zijn modellen. Zeg maar ff in een poging weer te geven wat men denkt of voelt.Expressionisme noemt hij, die er verstand van heeft, dat. Als de ogen van de argeloze museumbezoeker langs de provocerende afbeeldingen van deze Egon Schiele glijden, worden gevoelens aardig op de proef gesteld. Kan dit eigenlijk wel. Tis bijna of echt porno.Dat viel anno 1912 ook de Rechterlijke Macht in Oostenrijk op en onze Egon werd aangeklaagd voor dingen met minderjarigen.Dit werd niet bewezen en onze over-geobsedeerde schilder kreeg een korte straf, voor het tonen van pornografie aan minderjarigen.De rechter verbrandde in afschuw een der bewijsstukken: een tekening met een amoureuze voorstelling. Egon was furieus.Een tragisch einde. Egons vrouw, zes maanden zwanger, overlijdt aan de Spaanse griep. Drie dagen later glijdt Egon (28) haar kalm achterna.In de stille, verlaten studio vindt men een groot schilderij met daarop Egon Schiele, die de kijker quasi verbaasd aanstaart. Voor hem zijn vrouw Edith die haar blik teleurgesteld afwendt met tussen haar benen een, zich aan haar hand vastklampend, kind. Een schilderij van een familie: een familie die nooit was. Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl." Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.
Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.
1918 The family. Egon Schiele
